หลานของ "ซุนวู" มีนามว่า "ซุนปิน" เป็นนักยุทธศาสตร์การทหาร ซึ่งมีชีวิตอยู่ในประวัติศาสตร์ยุคจ้านกว๋อ เป็นผู้รจนาคัมภีร์อันมีชื่อว่า "ซุนปินปิงฝ่า" ที่ได้รับการถ่ายทอดคัมภีร์พิชัยสงครามจากปู่(ซึ่งเป็นประเพณีนิยมในยุคโบราณ ที่จะไม่ถ่ายทอดวิทยาการ แก่บุคคลคลนอกสายเลือด อันมิใช่ตระกูลของตน "ซุนปิน" ได้แก้ไขส่วนบกพร่อง และนำเอาบางส่วนของคัมภีร์มหาจักพรรดิราช จากอาณาจักรบาร์คเตีย มาเพิ่มเติม เสริมเต็มวิทยาการรบ ของซุนวูผู้เป็นปู่ โดยรจนาขึ้นมาใหม่ มีชื่อว่า "คัมภีร์ซุนปินปิงฝ่า" อันเป็นชื่อที่ใช้เรียกต้นฉบับที่นักวิชาการทหารทั่วโลกรู้จักคือ "คัมภีร์ 36 พิชัยยุทธ" ที่สืบเนื่องกันมาจวบจนปัจจุบัน ซุนปินมีชีวิตอยู่ในช่วง 416 ปี ก่อน ค.ศ. ตำราพิชัยสงคราม "ซุนปินปิงฝ่า" หรือ "คัมภีร์ 36 พิชัยยุทธ" ของซุนปิงได้มีการกล่าวถึงหลายครั้งใน "ยุทธการน่านเจ้า" หรือ ทั่วไปรู้จักกันในนามชื่อ "สามก๊ก"

ในยุทธการน่านเจ้า อันเป็นการสัปยุทธศึกสามเส้า ระหว่าง ไทหาญ นำโดย "ตระกูลเล่า แห่งแคว้นจก" กับ ไทวัด แห่งแคว้นวุ่ย พร้อมด้วย "ตระกูลซุน แห่งแคว้นง่อ" ในภายหลัง ตระกูลเล่า แห่งแคว้นจก หลังพ่ายแพ้ตระกูลสุมา จึงพาผู้คนอพยพลงมาทางใต้ ปรากฏชื่อในประวัติศาสตร์ว่า "ปู่จ้าวลวจก" (ซึ่งเป็นชือเรียกรวมจาก ตระกูลเล่า+แคว้นจก=ละวะจก) ตั้งเป็น "ราชวงศ์เมงราย" โดยเข้าครองนครร้างที่พระเจ้าสิงหนวัตร ได้สร้างไว้ โดยยกขึ้นเป็น อาณาจักรเชียงแสน และยังคงใช้ภาษาไทเมือง คนทั่วไปเรียกว่า "คำเมือง" ซึ่งใช้มาจวบจนปัจจุบัน

ส่วนตระกูลซุน หลังพ่ายแพ้แก่ตระกูลเล่า จึงพาผู้คนอพยพลงใต้ ซึ่งมีสหายร่วมสาบานอยู่ที่นั่น จึงร่วมกันยึดเมืองจากขอม แล้วตั้งราชวงศ์ขุน มีเป็นเมืองหลวงชื่อสุโขไท สืบทอดมาจนถึงอยุธยาตอนต้น "ราชวงศ์ขุน" ทั้งชายหญิงล้วนเป็นกษัตริย์นักรบที่กล้าแกร่ง เชี่ยวชาญคัมภีร์พิชัยสงคราม อันสืบทอดมาทางบรรพบุรุษ เช่นพระศรีสุริโยไท พระวิสุทธิกษัตรี พระนเรศวรมหาราช เป็นต้น "ราชวงศ์ขุน" ได้สร้างอาณาจักรไทยิ่งใหญ่กินเนื้อที่กว้างขวางครอบคลุมทะเลตะวันออกเช่น มะริด กลันตรัน ตรังกานู บรูไน เป็นต้น