พระโพธิสัตว์กวนอิม มีพระนามเดิมว่า "เจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน" เป็นชนชาติไท ประสูติในปี พุทธศักราช ๕๘๒ ในเมืองกิมหลิน อาณาจักร อาฬวี ทรงเป็นอริยะบุคคลชั้นอานาคามี เปี่ยมด้วยเมตตา ปัจจุบันทั่วโลกเรียกท่านว่า "เจ้าแม่กวนอิม" ท่านเป็นศิษย์ของพระนาคารชุน ได้ส่งพระเถระอี้จิงมาคัดคัมภีร์ "วิมุติมรรค" ในเมืองศรีโคตมะ อาณาจักรสุวรรณภูมิ ไปเผยแผ่ ตราบเท่าปัจจุบัน น้องสาวของท่านได้เป็นพระมเหสีของกษัตริย์ธิเบต จึงได้สร้างวังบัวขาว ขึ้นเป็นที่ระลึก ปัจจุบันเรียกว่า "พระราชวังโปตาลา" อันลือชื่อเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

ในยุครัตนโกสินทร์บาทหลวงปาเลอกัวส์ เมื่อได้ร่วมกับเจ้าฟ้ามงกุฎ ตั้ง"ธรรมยุติ นิกาย" ขึ้นเพื่อผลทางการเมือง คล้ายสันตะปาปา คือคุมทั้งทางอาณาจักร และ ศาสนจักร ได้ปรับแปลงแต่งคัมภีร์วิมุติมรรคขึ้นใหม่ ชื่อว่า "วิสุทธิมรรค" บังคับสงฆ์ไทยที่อยากเป็นใหญ่มีตำแหน่งปกครองสงฆ์ต้องศึกษา จึงมีใช้เฉพาะประเทศไทยเท่านั้น ทำให้การปฏิบัติเพื่อการหลุดพ้นจากกิเลส ตัณหา ราคะ ไปสู่พระนิพพานนั้นผิดเพี้ยนไปตราบเท่าปัจจุบัน พระสงฆ์ไทย จึงแบ่งเป็นฝักฝ่าย สองนิกาย ไม่อาจร่วมสังฆกรรมกันได้ทางพุทธศาสนาถือว่า "เป็นนานาสังวาส" ทำให้ปัจจุบันศาสนาในประเทศไทยเสื่อมโทรม มีอลัชชี เดียรัจถีย์ปลอมเข้ามาบวช ทำลายพระศาสนา สร้างสัทธรรมปฏิรูป เพื่อลบ "พุทธพจน์" คำสั่งสอน และธรรมวินัยของพระพุทธองค์

ผลของการทำสังฆเภท ทำสงฆ์ให้แตกกันจัดเป็นอนันตริยกรรม จึงส่งผลให้แผ่ประชาชนบนผืนแผ่นดินไทย ลำบากยากจน มาตราบเท่าปัจจุบันนี้ เพราะปราศจากพุทธานุภาพคุ้มครอง ปราศจากศีลธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว ทำให้ประชาชนยากจนค่นแค้น ธรรมชาติผิดเพี้ยน ผู้คนทุกข์ยากทั่วแผ่นดิน เพราะนับถือแต่ "ดี" ไม่เข้าถึง "บุญ" ยอมรับนับถือ "คน" แต่เหยียบย่ำ "มนุษย์" เหลือเพียงสาธุชนผู้ปฏิบัติชอบตามพุทธวิถี “สติปัฏฐาน-ปฏิสัมภิทามรรค” เท่านั้น ที่จะรักษาและสืบต่อพระพุทธศาสนาต่อไป

จากข้อมูลในพระไตรปิฏกบาลี ที่มีความถูกต้องแท้จริงทุกตัวอักษร (เพราะตรวจ สอบโดยพระอรหันต์) ได้กล่าวถึงอาณาจักรอาฬวี ไว้ดังนี้ ...อาฬวี เดิมในยุคก่อนพุทธกาลนับแสนปี ชื่อว่า “แคว้นวิเทหราช” นับถือ “ช้าง” เป็นสัตว์มหามงคล ดังบรรพบุรุษไทบรรพกาล ได้จารึกคัมภีร์คชศาสตร์ ให้ความสำคัญของช้าง เช่นช้างเผือก จะเป็นเครื่องหมายของมหาจักพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เป็นต้น จึงนำเป็นชื่อของอาณาจักร และราชวงศ์มาแต่บรรพกาลว่า “ช้าง” จีนออกเสียงเป็น “ซาง” ดังปรากฏหลักฐานทางโบราณคดีสำริดเป็นรูปช้างชูงวง อันเป็นเรื่องราวปรากฏใน“พระเวสสันดรชาดก” กรณียกช้างให้แคว้นกลิงครัฐ(ยะใข่)

:CR ::: คณะผู้รวบรวม/เรียบเรียง/บรรยาย/อุปถัมภ์ และจัดสร้างสรรพสาระประวัติศาสตร์ไท เพื่อเป็นประโยชน์ในการศึกษาสำหรับอนุชนรุ่นหลัง ให้บังเกิดความความภาคภูมิใจในความเป็นชาติ และ บรรพบุรุษไท ขอได้รับการขอบคุณยิ่งมา ณ ที่นี้