ง่อก๊กเป็นอาณาจักรสุดท้ายในบรรดาอาณาจักรสามก๊กที่ล่มสลายโดยกองทัพของสุมาเอี๋ยน และราชวงศ์จิ้น

สิ่งสำคัญที่สุดของง่อก๊ก คือ สุมาเอี๋ยนเมื่อรวบรวมก๊กทั้ง 3 เป็นหนึ่งเดียวกันสำเร็จ และขึ้นครองราชแล้ว จึงได้มีพระบรมราชโองการ เปลี่ยนชื่อประชาชนที่อาศัยอยู่บนผืนดินอันกว้างใหญ่ไพศาล ให้เป็นหนึ่งเดียวกันว่า "จีน" ซึ่งได้ใช้เป็นชื่อ "ประเทศจีน" อันได้ใช้สืบทอดตลอดมา จวบจนปัจจุบัน (ซึ่งคนส่วนใหญ่มักสบสนและเข้าใจผิดว่าชื่อประเทศจีนนั้นมาจาก "ราชวงศ์ฉิน" หรือ จิ๋นซีฮ่องเต้นั้นไม่ใช่ เพราะไม่ปรากฏหลักฐานว่า ฉินซีฮ่องเต้ประกาศเปลี่ยนชื่อประเทศแต่อย่างใด เมื่อสิ้นยุคสมัยพระเจ้าซุนโฮ ได้ถูกแคว้นวุ่ยก๊กรุกราน จึงได้มีการนำไพร่พลและราษฏรอพยพลงมาทางใต้ โดยตระกูลซุนนั้นสืบสายเลือดมาจากนักการทหารเลื่องชื่อ ที่รู้จักในประวัติศาสตร์นามว่า " ซุนวู " นั้นเอง โดยได้ตั้งหลักปักฐานอยู่สองชั่วอายุคนที่เมืองศรีสัสนาลัย จากนั้นจึงนำไพร่พลเข้ายึดเมืองที่ปกครองโดยชนชาติขอม และสถาปนา "ราชวงศ์สุโขไท" ขึ้นปกครอง โดยตั้งตำแหน่งนามเรียกขานผู้ปกครองสูงสุด ตามแซ่สกุลว่า " ง่อซุน " (ง่อ มาจากคำว่าแคว้นง่อ ส่วนซุน เป็นแซ่) ภายหลังเมื่อออกเสียงเป็นภาษาถิ่นไทจึงเพี้ยนเป็น "พ่อขุน" พ่อ = ง่อ ขุน = ซุน(ขุนกับซุน เขียนอักษรตัวเดียวกัน) ระบบการปกครองแบบ "พ่อปกครองลูก" จึงเริ่มต้นนับแต่นั้นมา ส่วนศาสนานั้นยังคงมั่นคงในนพุทธศาสนาดั้งเดิมของบรรพชน

:: จ๊กก๊กสถาปนา ราชวงศ์เม็งราย ::

::: จ๊กก๊ก "::: หรือ ชูฮั่น(ไทชู) เป็นหนึ่งในอาณาจักรสามก๊ก ปกครองโดยพระเจ้าเล่าปี่ เชื้อพระวงศ์แห่งราชวงศ์ฮั่น ในระหว่างปี พ.ศ. 764 - พ.ศ. 806 (ปี ค.ศ. 221-263)

จ๊กก๊กครอบครองพื้นที่ทางภาคตะวันตกของประเทศจีน บริเวณมณฑลเสฉวน จ๊กก๊กปกครองอาณาจักรโดยจักรพรรดิสืบต่อกันมาทั้งหมด 2 พระองค์ ได้แก่

พระเจ้าเล่าปี่ ปกครองจ๊กก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 764 - 766

พระเจ้าเล่าเสี้ยน ปกครองจ๊กก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 766 - 806

จ๊กก๊กมีอายุได้แค่เพียง 42 ปี ก็ล่มสลายลงด้วยกองทัพของวุยก๊ก เนื่องจากการปกครองแผ่นดินที่ล้มเหลวของพระเจ้าเล่าเสี้ยน

ภายหลังได้นำไพร่พลและราษฏรอพยพลงใต้ โดยมีผู้นำที่รู้จักในประวัติศาสตร์นามว่า "ปู่เจ้าลวจก(เล่าจ๊ก)" หมายถึง ..แซ่เล่าจากเมืองจ๊ก..

ได้สถาปนา "ราชวงศ์เมงราย " ขึ้น ที่ นครสิงกนวัติโยนกนาคนคร ซึ่งพระเจ้าสิงหนวัติ พระอนุชาของพระเจ้าพิมพิสารได้สร้างไว้ และต่อมาได้กลายเป็นเมืองร้าง ปู่เจ้าลวจ๊กจึงบูรณะเป็นราชธานี และเถลิงเป็นโยนกเชียงแสนนาคนครนับแต่นั้น

:: วุ่ยก๊ก - สถาปนา "ราชวงศ์เว่ย"

:::" วุ่ยก๊ก "::: เว่ย หรือ "ต้าเวียด(ไทวัด)" จัดเป็นก๊กที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาสามก๊ก

ในระหว่างปี พ.ศ. 763 - พ.ศ. 808 (ปี ค.ศ. 220-265) วุ่ยก๊กครอบครองพื้นที่ทางตอนเหนือของประเทศจีน ปกครองโดยโจโฉ ต่อมาได้รับการสถาปนาเป็นราชวงศ์วุยโดยพระเจ้าโจผี และได้สถาปนาโจโฉเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์วุยอีกพระองค์หนึ่ง วุยก๊กปกครองอาณาจักรโดยจักพรรดิสืบต่อกันมาทั้งหมด 5 พระองค์ ได้แก่

พระเจ้าโจผี ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 763 - 769

พระเจ้าโจยอย ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 769 - 782

พระเจ้าโจฮอง ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 782 - 797

พระเจ้าโจมอ ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 797 - 803

พระเจ้าโจฮวน ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 803 - 808

:: ตระกูล สุมา - สถาปนา "ประเทศจีน"

วุ่ยก๊กถูกโจมตีและโค่นล้มราชวงศ์วุ่ยโดยสุมาเอี๋ยน ซึ่งต่อมาภายหลังได้สถาปนาราชวงศ์จิ้นขึ้นแทน และรวบรวมแผ่นดินที่แบ่งเป็นก๊กต่าง ๆ เข้าด้วยกันแล้ว จึงมีพระบรมราชโองการ เปลี่ยนชื่อผืนดินอันกว้างใหญ่ไพศาล ให้ใช้ชื่อประเทศเป็นหนึ่งเดียวกันว่า "จีน" ซึ่งได้ใช้เป็นชื่อ"ประเทศจีน" สืบทอดมาจวบจนปัจจุบัน ซึ่งคนส่วนใหญ่มักสบสนและเข้าใจผิดว่าชื่อประเทศจีนนั้นมาจากราชวงศ์ฉิน หรือ จิ๋นซีฮ่องเต้นั้นไม่ถูกต้อง เพราะไม่ปรากฏหลักฐานทางประวัติศาสตร์อันพิสูจน์ได้ว่า ฉินซีฮ่องเต้ประกาศเปลี่ยนชื่อประเทศแต่อย่างใด เป็นการปรับแปลงประวัติศาตร์โดยเขียนขึ้นมาใหม่ ในยุคปฏิวัติทางวัฒนธรรมของเมาเซตุง

สิ่งที่สามารถยืนยันเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์ ในบันทึกประวัติศาสตร์ชัดเจนว่า ผู้ที่กำหนดใช้คำว่า "จีน" เป็นชื่อของอาณาจักรคือ "สุมาอี้"

เหตุผลที่นำคำว่า "จีน" ซึ่งแปลว่า "ทองคำ" ตรงกับภาษาบาลีว่า "สุวรรณ" มาใช้เรียกเป็นชื่อของอาณาจักร ก็เพราะว่าชนเผ่าไท ซึ่งก็เป็นบรรพบุรุษของสุมาอี้นั้นล้วนแล้วแต่สืบเชื้อสาย โยกย้ายมาแต่ "สุวรรณภูมิ" หรือ "เมืองแห่งทองคำ"

ตระกูลของสุมาอี้นั้นล้วนแล้วแต่เป็นนักปราชญ์ เชี่ยวชาญในสรรพวิทยา และประวัติศาสตร์บรรพกาล จึงรู้รากเง่าของชนเผ่าไทนั้นมาจาก "สุวรรณภูมิ" จึงสถาปนานามว่า "จีน ซึ่งตรงกับคำว่า "สุวรรณ" หรือ ทองคำ ตามนามแห่งถิ่นกำเนิดดั้งเดิมของชนชาติไท ซึ่งมีมาเนิ่นนานก่อนพุทธกาลปรากฏอยู่ในพระสุตตันปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่มที่ ๔ ภาคที่ ๒ ยืนยัน ความเจริญของชนชาติไท ในสุวรรณภูมิไว้ว่า " หากต้องการร่ำรวย ให้ไปยังสุวรรณภูมิ.." และ ....นี่คือที่มาของชื่อประเทศจีนอย่างแท้จริง....ซึ่งประชาชนชาวโลกส่วนใหญ่มิได้รับรู้ !!!